تجزیه و تحلیل کیفیت سکونت در مجتمع های مسکونی شهری از طریق مؤلفه های زمینه گرایی (نمونه موردی: شهر اردبیل)

چکیده اصول و معیارهای مربوط به کیفیت محیط و ارتباط این کیفیت با زمینه‌های فرهنگی، تاریخی و اجتماعی آن در طراحی مجتمع‌های مسکونی نادیده گرفته‌ می‌شود و همین مسأله، سبب کاهش میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع‌ها می‌شود. لذا پژوهش حاضر با هدف ارتقاء کیفیت مجتمع‌های مسکونی اردبیل از طریق مؤلفه های زمینه گرایی به روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای انجام گرفته‌است. نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد که ارتباط خطی بین مؤلفه‌های زمینه‌گرایی و کیفیت سکونت مجتمع‌های مسکونی برقرار است. از نظر تأثیرگذاری، مؤلفه کیفیت زمینه‌ای و مؤلفه شرایط بیرونی واحدها به ترتیب بیشترین تأثیر را بر کیفیت مجتمع‌های مسکونی و کیفیت واحدهای مجتمع های مسکونی اردبیل دارا است. از بین مؤلفه‌های زمینه‌گرایی نیز، زمینه طبیعی (بویژه بعد احترام به طبیعت و محیط زیست) بیشترین اثرگذاری را بر کیفیت سکونت مجتمع‌های مسکونی اردبیل دارد. بنابراین برای ارتقاء کیفیت سکونت در مجتمع‌های مسکونی لازم است برنامه‌ریزان و طراحان معماری و شهری علاوه بر توجه به کیفیت زمینه‌ای مجتمع‌ها و نیز شرایط بیرونی واحدهای مسکونی، به زمینه طبیعی شامل احترام به طبیعت و حفاظت از محیط زیست توجه و تأکید بیشتری داشته باشند.